Ze werd wakker in een donkergrijze kamer. De verlichting was schemerig, bijna donker. Ze keek langzaam om zich heen. Haar hoofd bonkte, het voelde alsof haar schedel in tweeën gespleten zou worden. Elke kleine beweging van haar nek zond pijnscheuten door haar hele hoofd.
Ze trok zich langzaam op en keek rond naar haar omgeving. Ze bevond zich in een grijze kamer, vrij klein, met tralies aan de voorkant, zoals in een gevangeniscel. Zat ze in de gevangenis? Ze herinnerde zich niet dat ze naar de gevangenis ging…
De vloer onder haar voelde aan als beton, en het was koud onder haar handpalmen. Ze keek omlaag naar zichzelf, ze droeg een outfit die ze herkende. Waarom kon ze zich niet herinneren hoe ze hier gekomen was? Ze kon zich nauwelijks herinneren wat er eerder gebeurd was…
Ze droeg een blauwe spijkerbroek en een roze t-shirt. Dit was niet de kleding die ze naar haar werk zou dragen, dus ze was niet naar haar werk gegaan… was ze naar school geweest?
Ze was op de universiteit, bezig met haar bachelors graad in wiskunde onderwijs. Welke dag van de week was het? Was het maandag? Waarom kon ze zich niets herinneren.
Ze stond langzaam op, zich oprichtend van het beton. Ze liep langzaam rond in deze kleine kamer. Het was doodstil, alsof zij het enige levende wezen was. Zou er niet een soort normaal geluid moeten zijn?
Ze liep langzaam naar de voorkant van de cel en drukte zich tegen de tralies om te proberen iets te zien. “Hallo?” riep ze, “Is…is daar iemand?”
Er kwam geen antwoord. Geen enkel geluid, behalve de echo van haar stem die weerkaatste tegen de grijze muren buiten de tralies van de cel. Wat was er in hemelsnaam aan de hand?
Ze draaide zich om en keek naar haar cel. Er was hier niets, zelfs geen bed. Was het dat ze hier niet lang zou blijven? Was er normaal geen toilet en een bed in een gevangeniscel? Hoe lang waren ze van plan haar vast te houden? Wat had ze verdomme verkeerd gedaan? Was ze…ontvoerd…was dit helemaal geen gevangenis?
Ze draaide zich snel om, op zoek naar iets dat haar vragen zou kunnen beantwoorden. Waar was ze? Waarom kon ze zich niets herinneren? Wat bracht haar hier? Waar was ze hier? Wat was er aan de hand?
Er was een plotseling geluid, als een harde knal. Ze sprong een kilometer ver. Wat was dat? Ze was zo gewend geweest aan de stilte. Ze kon voetstappen horen, en haar hart begon sneller te kloppen in haar borstkas. Ze wist niet meer wat ze moest verwachten, ze was zo in de war.
Ze zou verrast zijn geweest door alles wat er voor haar cellen liep. Een politieagent, een gemaskerde man die haar had ontvoerd, ze wist niet wat ze kon verwachten. Maar wat het was… het was niet… menselijk.
Dit schepsel was erg groot, misschien 2 meter en zijn huid was net zo donkergrijs als de muren van de cel. Op het eerste gezicht leek het misschien op een mens in slecht licht, misschien een persoon met een donkere huidskleur, maar het klopte niet. De kleur was niet zwart, het was grijs. Dit schepsel was gespierd, maar het had een borst die helemaal plat was… geen tepels. Het had een kaal hoofd, en vervormde gelaatstrekken die abnormaal groot waren voor zijn gezicht. De ogen waren helder blauw, wat nergens op sloeg. Het schepsel was helemaal naakt, en het had mannelijke anatomie.
Ze stond even verbijsterd te zwijgen, maar toen het een stap in de richting van de cel zette, herinnerde ze zich zichzelf en ze gilde. Het schepsel leek helemaal niet gefrustreerd door haar reactie.
Het wezen kwam op haar af, kwam de cel binnen. Ze wist niet wat ze moest doen, ze had het gevoel dat ze weg moest rennen, maar ze wist niet waarheen. Ze zat in de val. Ze probeerde wanhopig zo ver mogelijk weg te komen van dit wezen, maar het greep haar vast.
Ze werd uit de cel gesleurd, en ze probeerde nog steeds te vechten. Ze zou niet zomaar opgeven zonder een gevecht. Ze moest uitzoeken wat er aan de hand was. Ze worstelde tegen dit wezen, maar het trok haar mee alsof ze niets woog. Toegegeven, voor dit wezen woog ze dat waarschijnlijk ook niet. Ze was net iets langer dan 1 meter 80, en woog misschien 120.
Ze probeerde naar de omgeving te kijken terwijl ze door de gangen werd geleid. Ze kon meer van deze wezens langs haar zien lopen. Ze zagen er allemaal precies hetzelfde uit. Geen van hen droeg kleding. Ze hadden allemaal van die ogen. Ze begon te denken dat niets van dit alles echt was… dit moest wel een hele slechte droom zijn. Ze realiseerde zich dat ze gestopt was met vechten, en alleen maar keek naar alles om haar heen.
Als dit geen mensen waren, waren het dan…buitenaardse wezens? Was ze ontvoerd… dit was zo cliché. Daar werden mensen niet echt gelukkig van. Wat was er in godsnaam aan de hand? Er moest een logische verklaring voor zijn…
Ze werd een kamer in getrokken, en ze besefte het niet eens totdat de deur achter hen was dichtgevallen. Het schepsel droeg haar naar voren, en ze staarde naar alle andere schepsels in de kamer. Het waren er zo veel. Ze staarden allemaal naar haar. Ze praatten met elkaar… maar ze spraken zeker geen Engels. Was dat wel een echte taal? Het klonk ook niet menselijk, hun stemmen klonken zo diep en donker.
Plotseling werd ze losgelaten, en het wezen dat haar hier had gebracht deed een stap bij haar vandaan. Ze staarde in stilte de kamer rond, al deze wezens leken haar aan te kijken alsof ze erg interessant voor hen was.
Wat gebeurde er nu? Ze had de moeite genomen om te lezen wat mensen die ontvoerd waren door buitenaardse wezens zeiden…ze had geen idee wat ze kon verwachten.
Een wezen liep op haar af, nog een, en ze sprong lichtjes op. Ze besefte echter dat het geen zin had om te rennen, want ze was omsingeld. Ze deed geen moeite om te bewegen, maar het kwam vlak naast haar staan.
Ze keek op in zijn helderblauwe ogen en ze kon haar hart zo hard horen bonzen. Het stak plotseling een hand uit, en raakte haar gezicht aan. Ze hijgde en bewoog weg van het. Het draaide zich om om tegen de anderen te spreken en ze reageerden allemaal. Wat zeiden ze over haar?
Een ander liep achter haar en haalde zijn hand door haar lange bruine haar. Ze draaide zich weg van het, maar het andere wezen was achter haar. Het pakte een van haar armen en boog die, alsof het wilde zien waar haar arm voor diende. Het eerste wezen wees naar haar borst en zei iets tegen de anderen.
Plotseling trokken ze haar shirt uit. Ze hijgde en probeerde hen tegen te houden. Wilden ze dat ze naakt was zoals zij? Wisten ze niet hoe een vrouw eruitzag? Ze waren allemaal mannen. Ze waren allemaal naakt. Dat was de eerste keer dat ze zich realiseerde dat al hun penissen massief waren… veel groter dan elke menselijke man die ze ooit had gezien.
Ze leken verward door haar beha, maar ze leken ermee in te stemmen hem af te knippen, en haar grote borsten stuiterden voor hen uit. Ze begonnen erin te porren, erin te knijpen en ze te bespreken, en ze wilde huilen.
De volgende overtreding was haar broek, die wilden ze ook niet meer aan. Ze kon er niet eens tegen vechten. Ook die knipten ze af en ze rukten haar ondergoed van haar af, waardoor ze bloot kwam te liggen. Ze leken te discussiëren over haar nu naakte lichaam, wezen en betastten en prikten en grepen.
Een wezen greep plotseling haar arm en sleepte haar weg van de groep. Ze schreeuwde het uit, maar ze kon er niet tegen vechten. Ze bewogen haar door de kamer, en ze kon een tafel zien en ze probeerde hen tegen te houden. Ze wist dat mensen die door buitenaardse wezens waren ontvoerd het er altijd over hadden dat ze werden gesondeerd…dat zou dan op een tafel zijn, toch?
De wezens tilden haar op een tafel, en ondanks haar vele protesten hadden ze haar polsen vastgebonden, en toen bonden ze haar benen vast. Ze realiseerde zich dat ze haar benen uit elkaar hadden gebonden, opengespreid zodat ze haar blootgestelde kutje konden onderzoeken. Ze spartelde tegen de bindingen maar het had geen zin… ze was volledig kwetsbaar.
De wezens bewogen allemaal rond en onderzochten haar. Ze wroetten in haar nu blootgestelde anatomie, staken hun lange grijze vingers overal in haar vagina. Ze voelde dat er zelfs een bij haar naar binnen begon te dringen, en ze schreeuwde het uit van protest.
Alles was een grote discussie, alsof ze aantekeningen maakten voor later gebruik. Eindelijk kwam er een naar voren, en het ging voor haar staan. Het schepsel plaatste zich tussen haar benen, en hief zijn grote grijze lid in de richting van haar blootgestelde kut.
“Nee!” riep ze uit. Het maakte niet uit, ze spraken duidelijk haar taal niet. Elk wezen zou toch in staat moeten zijn om een protestkreet van een ander te onderscheiden…toch?
Het schepsel drukte zijn massieve lid tegen haar kut, en ze voelde weerstand. Het was bijna alsof het niet wist waar het precies heen moest, maar de andere wezens waren allemaal aan het overleggen. Het duwde opnieuw, harder, en ze voelde de kop van de massieve lul langzaam de lippen van haar vagina scheiden.
Ze was geen maagd, toegegeven, maar dat betekende niet dat ze vaak seks had. Ze had zeker nog nooit seks gehad met een man die zo’n grote penis had… of zo’n lange. Ze had al zo lang geen seks meer gehad, haar poesje was waarschijnlijk erg gespannen.
Toch ging hij door. Ze voelde zijn enorme penis haar beetje bij beetje binnendringen. Hij spreidde haar zo ver uit, dat ze het uitschreeuwde van de pijn. Hij ging zo diep, duwde zich bijna helemaal in haar. Zoiets groots had ze nog nooit genomen, hij moest minstens acht centimeter lang zijn, zo niet langer. De breedte was enorm, drie centimeter rond gemakkelijk.
Het schepsel zat nu in haar, zijn hele lid en ze voelde het nog steeds tegen de wanden van haar vagina duwen, alsof het meer en meer ruimte wilde.
Ze bespraken dit zo diepgaand, alsof dit meer een experiment was dan een verkrachting. Het schepsel dat haar gepenetreerd had, leek er zelfs niet meer van te genieten dan de anderen. Ze voelde zich zo geschonden, minder dan menselijk, als een dier.
Het geschapene trok zich uit haar terug, en met één lange stoot schoof hij zich weer in haar. Ze hijgde. Ze leken het eens te zijn dat dit juist was, en het schepsel begon deze beweging steeds te herhalen. Hij stootte zijn hele lid in haar, en ze voelde hoe ze zich voor hem opende.
Het was zo verkeerd, en zo walgelijk, maar haar lichaam leek er op te reageren. Ze voelde haar kutje samentrekken rond het lid van het schepsel terwijl het genadeloos in haar stootte.
Ze liet een kreun horen, ondanks zichzelf. Ze wilde hier niet van genieten, maar haar lichaam verraadde haar. De wezens leken dat fijn te vinden, alsof het een aanmoediging was dat ze dit goed deden.
Ze voelde iets warms tussen haar benen, en besefte dat het wezen in haar aan het klaarkomen was. Het spoot wat voor soort sperma deze wezens ook maakten. Ze voelde hoe de hete vloeistof haar binnenste vulde en haar baarmoeder binnendrong. Ze hijgde.
Net zo plotseling als dit alles was begonnen, trok het schepsel zich uit haar. Ze kon zijn nog steeds rechtopstaande lid nat zien druipen van de witte smurrie… dat spul zat in haar.
De wezens leken hierover te praten, en plotseling nam een ander de plaats van de eerste in. Ze kronkelde weer tegen haar boeien. Ze wilde niet geneukt worden door nog zo’n buitenaards wezen. Ze had geen keus, ze was nu hun speeltje.
Keer op keer stond elk wezen voor haar op de tafel en stootte zijn meer dan acht inch lid in haar gapende druipende kut, en neukte haar zinloos tot het zijn kleverige witte zaad in haar pompte.
Bij het vierde schepsel voelde ze haar hele lichaam verkrampen toen een orgasme over haar lichaam brak. Ze schreeuwde het uit, en verkrampte toen golf na golf van genot zich van haar meester maakte. De wezens leken zeer geïnteresseerd in dit, ze was niet zeker waarom.
Ze raakte de tel kwijt van hoeveel van deze wezens het waren die haar kutje hadden misbruikt. Moesten het er negen zijn? Het was alsof ze na een tijdje allemaal in elkaar overvloeiden. Ze waren met zovelen, en ze zagen er allemaal hetzelfde uit.
Toen ze haar allemaal hadden geneukt en hun zaad hadden gedeponeerd, maakten ze haar los en sleepten ze haar pijnlijke lichaam terug naar de cel waarin ze wakker was geworden. Ze kwam hard op de cementen vloer terecht toen ze haar naar binnen gooiden. Ze waren weg, en zij was alleen.
Ze keek langzaam op zichzelf neer, haar dijen waren gekneusd van hun harde greep toen ze in haar klaarkwamen. Haar benen waren bedekt met witte smurrie, en haar kutje stond nog wijd open. Ze wist niet wat ze nu met zichzelf aan moest, dus krulde ze zich maar op in een bal op de cementvloer.
Ze wist niet hoe lang ze alleen in haar cel was, want ze had geen besef van tijd hier. Het voelde als jaren, maar misschien waren het maar uren geweest. Toen ze de volgende keer bij haar kwamen, was het sperma tegen haar dijen gestold. Deze keer vocht ze er niet eens tegen, ze liet zich gewoon uit de cel slepen.
Ze werd weer in dezelfde kamer gezet. Ze wist niet of dit dezelfde wezens waren als de vorige keer, maar wie zou het zeggen? Ze stonden allemaal te wachten, en ze verwachtte dat ze haar met de rug tegen de tafel zouden binden.
Ze leidden haar naar voren, en toen boog een wezen haar voorover over de tafel. Ze hijgde, dit had ze helemaal niet verwacht. Haar polsen waren voor haar vastgebonden. Haar benen waren vastgebonden aan de poten van de tafel. Haar grote borsten drukten hard tegen het koude oppervlak van de tafel.
Ze kon het wezen achter zich voelen opkomen, en dat beviel haar niet, want ze zou niet kunnen zien hoe ze haar binnendrongen. Het zou geen verschil moeten maken, maar ze vond het niet leuk. Ze voelde het lid tegen haar dijen bewegen. Ze hoefden nu niet zo veel meer te spelen, ze wisten wat ze moesten doen.
Het schepsel duwde zich in haar kutje, en ze voelde hoe ze zich ervoor opende. Het was niet meer zo strak als de dag ervoor, ze was helemaal opengerekt door de negen verschillende lullen die haar neukten. Maar het deed nog steeds pijn, ze was niet meer zo open als toen ze klaar waren met haar.
Hij stootte zo in haar, en ze kreunde toen het massieve lid tegen haar g-spot wreef. Ze had er altijd van gehouden om voorovergebogen geneukt te worden, het had haar zo veel dierlijker doen voelen… ze voelde zich nu zeker als een dier.
Ze voelde het schepsel in haar klaarkomen, haar baarmoeder vullen met zijn zaad. Toen hij zich terugtrok, kwam het sperma met zijn grote lid mee naar buiten en het droop langzaam langs haar benen naar beneden waar ze stond.
Hij nam afstand van haar en bood haar aan het volgende wezen aan. Daar stond ze dan, met haar kont bloot, bedekt met sperma, haar kutje wijd gespreid, wachtend op een andere penis die haar zou binnendringen. Dit had ze zich in haar stoutste dromen nooit kunnen voorstellen… en toch stond ze hier.
De wezens waren tegen aan het praten, en ze wist niet wat ze nog te bespreken hadden. Hadden ze niet al bedacht wat ze moesten doen?
Ze kon niet zien wat ze aan het doen waren? Waar hadden ze het over? Ze voelde hun handen op haar kont, ze trokken haar kont uit elkaar en prikten en prikten in haar. Ze voelde een lange vinger in haar kutje glijden en ze kreunde en duwde ertegen. Wat was ze aan het doen? Vroeg ze hen om op te schieten en haar te neuken? Wat dacht ze wel? Het was alsof haar meest dierlijke instincten het overnamen…
Ze voelde nog een vinger, maar die raakte haar kont aan. Ze hijgde en probeerde zich van hen weg te wurmen. Dat was niet wat ze wilde. Ze was nog nooit eerder in haar kont geneukt. Ze dacht echt niet dat geneukt worden door een negen inch buitenaardse lul de beste manier was om te beginnen.
Ze staken hun vingers nu helemaal in haar kont, een paar tegelijk, en leken hem uit elkaar te spreiden, alsof ze wilden zien wat er in zat. Ze slaakte een kreet van pijn en probeerde zich van hen weg te wurmen. Ze leken helemaal niet bezorgd.
Ze voelde iets tegen haar dijen, en besefte dat een ander wezen vlak achter haar stond. Ze waren allemaal nog met haar kont aan het spelen.
“Doe dat niet,” zei ze wanhopig. Ze konden haar niet verstaan. “Dat is de verkeerde plaats.”
Maar ze voelde het, de eikel van dit wezen drukte tegen haar blootgelegde kontgaatje. Ze schreeuwde het uit en probeerde de banden aan haar polsen los te maken. Ging dit schepsel haar echt in haar kont neuken terwijl ze voorovergebogen en vastgebonden op een tafel zat? Ze wilde huilen.
Ze zeiden iets, en plotseling voelde ze de druk van de enorme lul van dit wezen die zich in haar natte kutje schoof. Ze zuchtte, ze waren niet van plan haar kont te neuken. Ze moeten zich gerealiseerd hebben dat dat niet de juiste plaats was.
De pik van dit schepsel voelde groter aan dan die van de anderen, misschien wel breder. Ze kreunde en duwde haar lichaam naar achteren tegen zijn enorme lul. Elke stoot liet golven van genot over haar lichaam spoelen. Ze wilde hem harder…nee wacht…wat dacht ze wel?
Ze kon er niet lang van genieten, want het schepsel trok zijn lul uit haar kloppende kut en zonder enige waarschuwing voelde ze hoe hij alle negen inches in haar maagdelijke kontgat schoof. Ze schreeuwde het uit van de pijn. Het voelde alsof het schepsel haar net had opengereten.
De wezens leken hier allemaal erg blij mee te zijn. Ze spraken allemaal snel, en wezen. Ze voelde tranen in haar ogen komen.
Het schepsel trok zich langzaam terug, en stootte toen snel terug in haar strakke kontje. Ze voelde pijn in elke centimeter van haar lichaam. Het was ondraaglijk. Dit ging zo eeuwen door terwijl de wezens genadeloos haar strakke kontje neukten. Het was een opluchting toen ze het hete sperma weer in haar lichaam voelde stromen. Het was in ieder geval voorbij.
Toen het schepsel zich uit haar terugtrok, voelde ze zijn hete sperma uit haar gapende kontgat over haar kutje lopen. Ze ademde uit, wachtend op de volgende aanval. Het duurde niet lang of ze voelde een andere penis in haar gapende kontgat schuiven. Deze aanval ging door van schepsel tot schepsel. Ze wist niet zeker waarom ze dit deden? Of ze er plezier aan beleefden?
Het zesde wezen was druk bezig haar kontgat te gebruiken toen ze zich realiseerde dat een ander haar aan het losmaken was. Wat was er aan de hand? Dachten ze dat ze niet zou proberen te vluchten? Ze zou het toch niet ver schoppen…toch?
Het massieve lid van het zesde wezen zat nog steeds in haar, maar ze pakten haar op van de tafel. Ze voelde hoe ze haar dwongen te knielen en toen zag ze dat een van de wezens op de grond lag te wachten.
Nee, ze dachten er niet aan om twee van die massieve dingen in haar te stoppen…dat zou ze nooit pikken. Maar zij wel. Ze zag hoe het wezen op de grond zich onder haar positioneerde en langzaam werd zijn lid in haar wachtende kutje geschoven.
Ze voelde de twee lullen tegen elkaar wrijven tussen haar kont en haar kut, en ze kreunde van genot. Alle pijn van haar kont was vergeten, het was nu bijna welkom. Ze begonnen allebei hard in haar te stoten, en ze schreeuwde het uit terwijl golven van genot door haar lichaam gierden.
De andere wezens liepen rond en bespraken dit. Ze kon ze nu zien, ze leken notities te maken. Wat voor experiment waren ze met haar aan het doen? Waarom genoot ze er zo van hun labrat te zijn.
Het wezen dat haar kont neukte, hield haar rechtop, en een ander wezen kwam voor haar staan. Ze kon zijn lid recht voor haar gezicht zien, en ze hijgde. Hij dacht toch niet dat ze dat in haar mond kon stoppen?
Ze was zo overweldigd door de gevoelens van het neuken door twee lullen tegelijk. Ze had de energie niet om te vechten toen een derde lul in haar mond werd geduwd. Hij was zo groot dat haar kaak nauwelijks groot genoeg was om hem op te nemen. Haar mond was zeker niet groot genoeg, maar ze voelde hem verder in haar keel kruipen.
Ze wist niet hoe ze niet moest kokhalzen, maar op de een of andere manier gebeurde dat niet. Ze voelde hoe hij zijn pik in haar mond stootte, en het absolute dierlijkheid ervan was te veel. Ze voelde een orgasme door haar lichaam gaan. Ze kon niet geloven dat ze drie monsterlullen in zich had die koortsachtig pompten alsof ze niets meer was dan een object voor hun plezier.
De een na de ander kwamen ze klaar met haar, en gingen ze verder met een ander schepsel. Ze kwam drie keer tot een orgasme. Elk schepsel vulde haar met zijn zaad, en hij liet haar druipend en smekend voor meer achter.
Toen ze weer klaar waren met haar, dumpten ze haar met sperma bedekte lichaam terug in haar lege cel. Ze lag uitgeput op de vloer, bedekt met sperma. Ze wist niet hoe het mogelijk was dat ze zoveel werk had, terwijl ze bijna niets deed, maar ze was nog nooit zo uitgeput geweest in haar leven.
Ze kon weer voetstappen horen. Hoe konden ze haar zo snel weer komen halen… hadden ze niet genoeg gehad?
Ze kon een figuur uit de duisternis zien opdoemen, maar deze keer… was het een mens. Het was een menselijke man, en ook hij was naakt. Ze wist niet wat ze moest doen, ze verwachtte helemaal geen mens. Ze zou het moeten doen, maar ze deed het niet.
“Wie bent u?” eiste ze.
“Dat is niet belangrijk,” zei hij tegen haar. Ze was verbaasd, ze wist niet waarom, maar meestal bleven haar vragen onbeantwoord.
“Wat wel belangrijk is, is je doel hier,” zei hij tegen haar.
“Wat is dat dan?”
“Deze wezens zijn bijna uitgestorven. Hun soort is bijna helemaal verdwenen, ze hebben geen vrouwtjes meer. Ze willen paren met mensen en een hybride creëren. Als hun experiment met jou slaagt, zullen ze nog honderden vrouwen van de Aarde halen en hen ook bevruchten.”
“Zwangeren?” hijgde ze. Was dat wat ze probeerden te doen? Waren ze haar aan het fokken?
“Ja.”
“Wacht…waarom ben je hier?”
Hij antwoordde haar niet, hij liep weg. Ze wilde naar hem roepen om terug te komen. Waarom zat hij ook niet in een kooi? Hoe kwam hij hier? Waar was hier? Wat was er aan de hand?
Ze keek neer op haar met sperma bedekte lichaam en zuchtte. Hoe konden ze hopen haar op te fokken…was dat wel mogelijk? Dan was dit nog lang niet voorbij. En als ze zwanger zou raken… zou het alleen maar erger worden.